ŞEHRİN DİLENCİSİ

Şehir hep aynı gürültüye müptela, kocaman bir boşlukta anlam arayan kulaklar, sittin sene geçmiş de hala aynı kaldırımları adımlar kadınlar, şu koskoca bedeni bir anneye sığdıramayan çocukların isyanı, hüzünlü bir çift göz bir dolmuşun içinde yanağı pencere kenarında yorgun yılların bıraktığı izle aşina olduğu mahallelerden geçiyor, güzergah hiç değişmiyor, birkaç esnaf iş değiştirmiş de dükkanı devretmiş   dükkanın sadece ismi değişmiş,  depremin yıktığı birkaç apartmanın ise şekli değişmiş, kırgın ellerin kırık kalemleri tuttuğu okulların tabelasına bir şehidin ismi verilmiş, ağızlar kıpırdıyor kimi arkadaşının attığı kazığı kankasına anlatırken, kimi nankör insanın paçasını sıvıyor, bilindik hikayelerin aktörleri değişirken değerler bulunduğu konumda sadece yer değiştiriyor, simalar değişmiş, giyim, kuşam makyaj modaya uygun bedenler podyumlarda boy gösteriyor,  Türkçeyi nasıl daha fazla katlederim derdindeki nesil harfleri lastik gibi uzatıyor, asabi suratların yanından geçerken kasvet oturuyor ayaklarımıza da yürümek bin kat daha zorlaşıyor, cıvıl cıvıl gençler kahkahaya boğuluyor bastonlu nesle hoş geldin hayat dedirtiyor, tam her şey yoluna giriyor derken can pareler gözyaşına boğuluyor, şehrin dilencisi bir ekmek parasına binlerce iltifat ediyor, sis çöküyor şehre, göz gözü görmüyor, minareler açıyor ışıkları  ezan okunuyor, hayye alel felah sesiyle insan huzura kavuşuyor..