BAŞARININ SESSİZ PAYDAŞI: ANLAŞILMAK

Merhabalar,

Saha deneyimlerim ve yıllar içinde karşılaştığım çeşitli vaka analizleri, bana bir gerçeği her defasında yeniden hatırlattı; ‘çocuklar da aileler de en çok anlaşılmaya ihtiyaç duyuyor’. Hayatın karmaşası içinde çoğu zaman seslerini duyurmakta zorlanıyor, ne hissettiklerini ifade edecek güvenli alanlar bulamıyorlar. İşte tam da bu yüzden, onların yaşadıkları sorunlara ışık tutmak, yol gösterici olmak ve ihtiyaç duydukları desteğe katkı sağlamak amacıyla bu köşede sizlerle buluşmaya karar verdim.

Psikoloji lisans eğitimimin ardından Bilişsel Davranışçı Terapi ve Kabul-Kararlılık Terapisi alanlarında aldığım eğitimler, karşılaştığım her hikâyeyi daha derinlikli anlamama ve her yaşananın ardındaki duyguya dokunmama imkân tanıdı. Bu birikimle, hem çocukların hem de ailelerin yaşadığı güçlükleri ele alırken sizlere fayda sağlayacak bakış açıları sunmayı hedefliyorum.

Sınıf sıralarında oturan sessiz, kendi halinde, kendini ifade etmekten çekinen bir öğrenciydi; parmak kaldırmaz, öğretmenin sorduğu sorulara cevapları vardı ancak söylemezdi.. ama her derste içinden onlarca düşünce, fikirler geçerdi, Onu “ilgisiz” veya “umursamaz” zannederiz. Oysa O, bunlardan hiçbiri değildi sadece içinde fırtınalar kopan, anlaşılmamış bir zihindi.

Evet girişi böyle başladık çünkü zamanımızın en büyük problemleri arasında ilk sıraları alan bu karmaşa.. Bugün öğrencilerimizin, sadece sınav ve sonrasında alacağı notun kaygısıyla değil, anlaşılmama korkusuyla da mücadele ediyor olmaları. Notlar, başarı sıralamaları ve deneme sonuçları arasında bir yerlerde, kendi seslerini kaybediyorlar. Psikoloji bize şunu söyler: “Görülmeyen çocuk, kendi varlığından da kuşku duyar.”

Bu yüzden bir çocuğun gelişiminde en büyük motivasyon sadece “aferin” değil, “seni anlıyorum” ya da “bu bir süreç ve ben senin yanındayım” cümlesidir.

Veliler için küçük bir hatırlatma: Çocuğunuzun sadece sınavdan kaç net yaptığı veya sınav puanıyla değil, o netlerin ve puanın arkasında nasıl bir duygusal süreç yaşadığıyla ilgilenmiş olmanız çok daha kıymetlidir. Çünkü başarı, yalnızca bilişsel değil; duygusal bir dengedir.

Bir çocuk, yanlış yapmaktan korktuğu anda öğrenme kapılarını kapatabilir. Oysa hata yapmak, gelişimin en doğal parçasıdır. Bunu kabul eden aileler, çocuğuna özgüven değil, özdeğer kazandırır. Bir çocuğun özdeğeri, onun ne kadar sevildiğini duymasından değil, sevildiğini hissettiği anların toplamından oluşur.

Sevgili öğrenciler…

Kendinizi rakamlarla tanımlamayın. Başarı, yalnızca sınav salonlarında değil, hayatta yeniden denemeye cesaret ettiğiniz her anınızda ölçülür.

Unutmayın, zeka sizi bir yere kadar götürür; sabır, duygu yönetimi ve kendini tanıma ise orada kalmanızı sağlar.

Belki hepimiz için bir hatırlatma:

“Anlamaya çalışmak, değiştirmeye çalışmaktan daha değerlidir.”

Ve bazen, bir öğrencinin tüm dünyası, onu gerçekten anlayan bir göz temasına sığar.

Mutlu kalın..